Dit weekend vieren we de 2° zondag van de advent, een periode van bekering en verwachting. “Dit is het begin van de Blijde Boodschap” luidt het begin van het evangelie van deze zondag. God roept ons op om van deze wereld een thuis te maken.
Met de advent beginnen we een weg van donker naar licht.We vragen God dat Hij met ons meegaat,ons hart verwarmt en ons pad verlicht.De advent is een tijd van ‘hoop’ en ‘verwachting’,van uitzien naar Immanuel, God met ons.
Het is ook een tijd van omzien naar mensen, vooral naar mensen die leven in armoede. Het is een tijd van zoeken naar bouwstenen van gerechtigheid. Met Welzijnszorg en onder het thema ‘Wonen: onbetaalbaar? Onaanvaardbaar!’ richten we onze blik op goed en veilig wonen. Je ergens thuis voelen, kunnen thuiskomen is een onbetaalbaar goed. Maar helaas ook onbetaalbaar voor veel mensen in armoede.
MOETEN EN MOETEN
Ook al staan we erg op onze vrijheid,
hebben we een broertje dood aan ‘moeten’,
toch neemt het aantal wetten, regels en afspraken
toe met de dag.
Samenleven heeft iets van een contract:
rechten en plichten die moeten worden nageleefd.
Recht moet geschieden, wet is wet.
Zonder pardon.
Er is ook een ander moeten,
dat van het ‘niet anders kunnen’.
Het ‘moeten van de liefde’ heet het ook.
Naakten kleden, hongerigen voeden,
voor ieder een betaalbaar dak boven het hoofd,
armoede ook structureel bestrijden.
Dit moeten heeft met verbondenheid van doen
met verantwoordelijkheid ook,
in alle vrijheid.
‘Moeten en moeten’, het staat ons beiden te doen.
Samenleven vraagt om afspraken,
om een wet, om een contract.
Maar het samenleven wordt pas leven
als verbondenheid er vorm krijgt,
als het ‘moeten van de liefde’ handen krijgt en voeten.
Als de verdrukte en verknechte
medestanders voelt die willen vechten.
Niet omdat het leuk of prettig is,
maar omdat ze ervan overtuigd zijn
dat dit ‘moeten’ leven geeft en leven doet,
in alle vrijheid.
Kris Buckinx uit ‘Op het andere been’ Halewijn
